توبه من خنديدي...

ونمي دانستي...

من به چه دلهره،سيب را ازباغچه ي همسايه دزديدم...

باغبان از پي من تند دويد...

سيب را،دست تو ديد...

غضب آلوده به من کرد نگاه...

سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاک...

و تو رفتي وهنوز...

سال ها هست که در گوش من آرام آرام...

خش خش گام تو تکرار کنان، ميدهد آزارم...

ومن انديشه کنان...

غرق اين پندارم...

 که چرا...

"خانه ي کوچک ما سيب نداشت"

                                                 "حميد مصدق"

|پنج شنبه 22 فروردين 1392| 20|ھســ♥ــتی|